We leven in een digitaal luilekkerland. Je kunt het zo gek niet bedenken en er is wel een uitvinding voor om het makkelijker te maken. Van maaltijdboxen tot e-bikes en van navigatie tot smartphones. Ondanks deze overdaad aan gemak, lijken we gestrester dan ooit. Hoe kan dat? Redacteur Shlrah lpenburg zocht het uit
ADHD, autisme, PDD-NOS. Bijna elk kind heeft tegenwoordig wel iets. Hoe komt dat en is dat wel goed? Gezinscoach Liesbeth (51) begon een campagne: Gun kinderen hun eigen label. "Door een kind te labelen, wordt hij 'afwijkend' en dus 'niet normaal'."
'Een kind is meer dan alleen dat stempel'
Klik hier voor het artikel. 24-10-2014.
Binnenkort verschijnt de nieuwe versie van het Nederlandse Opvoedingscanon dat voor het eerst werd gepresenteerd in februari 2010.
De canon belicht 51 thema’s, waaronder seksualiteit, de rol van vaders in de opvoeding („Leer je zoon respect te hebben voor vrouwen en voor zichzelf”) en de omgang met moderne media („Laat kinderen niet gamen voor het slapen gaan”).
Liesbeth Hop werd uitgenodigd om hoofdstuk 50 over ‘Mediawijsheid’ te verzorgen. De opvoedingscanon is een initiatief van René Diekstra, lector jeugd en opvoeding aan de Haagse Hogeschool, in samenwerking met Gemeente Den Haag en Uitgeverij Bert Bakker.
Zie voor het hoofdstuk dat geschreven werd door Liesbeth Hop: Hoofdstuk 50:http://www.opvoedingscanon.nl/opvoedingscanon.php
Een te druk kind heeft ADHD, een te stil is autistisch? Stop met elk kind een stempel geven, zegt gezinscoach Liesbeth Hop bij soep en sap. Ze begon een campagne tegen labelen.
NRC artikel van 4 oktober 2015.
Even vingers opsteken. Welke ouder heeft een kind met ‘iets’? ADHD, PDD-NOS, ASS, ADD of een stoornis met een andere naam? Heeft uw kind op de basisschool al bijles? Wiens kind slikt er Ritalin of Concerta? Iemand met een kind over wie de school (of de leesmoeder, uw vrienden, uzelf) ‘twijfels’ heeft?
Grote kans dat u met uw vinger omhoog zit. En anders heeft u vast wel van die onrustbarende cijfers voorbij zien komen. De afgelopen tien jaar: twee keer zoveel basisscholieren die extra hulp nodig hebben, vier keer zo veel middelbare scholieren met een rugzakje (extra geld voor extra hulp). Bijna een miljoen kinderen tussen de 4 en 18 gebruikt medicijnen voor hun leer- of gedragsstoornis, 125.000 daarvan zijn aan de Ritalin, en dat alleen al is 4,5 procent van de Nederlandse jeugd.
Liesbeth Hop (52) hoorde en zag die cijfers ook. En in haar praktijk (ze is opvoedcoach) zag ze de tragiek achter de getallen; onzekere ouders, ongelukkige kinderen. Bij haar riep het de vraag op die bij veel mensen sluimert. Hoe kán het? Waarom is er met zoveel kinderen iets mis? Ligt dat aan de kinderen? De ouders? Het onderwijs? De hele samenleving soms?
Klik op de afbeelding om het vergroot te openen.
U kunt ook het gehele artikel, gratis na aanmelding op Blendle lezen.
Te veel kinderen krijgen ten onrechte 'een medisch etiket' opgeplakt, omdat ze te druk zijn, te veel in zichzelf gekeerd of niet kunnen meekomen in de klas. Dat concludeert opvoedcoach Liesbeth Hop in haar boek Gun kinderen hun eigen label, dat vandaag verschijnt. Ze geeft ouders tips om weg te blijven van diagnoses. 'Laat een kind zichzelf zijn.'
Veel ouders horen dat hun kind 'anders' is. De buren zeggen het, de familie signaleert het, op school vindt de juf het en vaak herkennen ouders dat ook wel. Maar wanneer is er echt iets aan de hand en laat je je kind onderzoeken? En zijn er echt zoveel kinderen en jongeren met ADHD en autisme, of overdiagnosticeren we? Liesbeth Hop pleit ervoor dat alle kinderen en jongeren de aanpak krijgen die ze nodig hebben in plaats van een label dat laat zien wat ze 'mankeren'.
Het is typisch iets van deze tijd, al die kinderen met ADHD, dyslexie of een stoornis in het autistisch spectrum ! Tenminste, er ziln mensendie dat vinden. Hebben zij gelijk of zijner simpelweg meer mogelijkheden om kinderen met 'afwijkend' gedrag te testen? Vier vrouwen, vier meningen. 01-05-2015.
Liesbeth Hop is als opvoeddeskundige gevraagd deel te nemen aan het forum.
"We zijn volledig doorgeslagen in vastleggen, meten en categoriseren'
Is het niet mooi dat alle kinderen op elkaar lijken maar toch ook allemaal anders zijn? Het maakt het werken met kinderen in ieder geval heel boeiend! Toch staat de diversiteit onder kinderen onder druk. Artikel Kinderwijz september 2015Klik op de afbeelding om het vergroot te openen.